heenreis drama

20 januari 2013


Daar zit ik dan 6 uur alleen op airport Zurich Zwitserland. Het is wel heel mooi hier. Toen ik uit het vliegtuig keek zag ik de mooie besneeuwde bergen die boven de bewolking te zien waren. En dat maar een uurtje van huis vandaan. Terwijl het niet eens de bedoeling was dit te mogen zien.

Ik ben mijn reis begonnen vol stres, koppijn en gedoe. Om 5 uur s’ middags 19 januari (1 dag voor vertrek) kreeg ik een mailtje binnen van Britsch Airway dat de vlucht van Amsterdam naar Londen gecanceld was. Ik zou bij Londen overstappen op mijn vlucht naar Johannesburg. Met m’n hart in mijn keel vertelde ik me moeder het, en ook die wist even niet wat we moesten doen. In de mail stond een telefoonnummer van de vliegmaatschappij, maarja het was zaterdag, dus de vliegtuigmaatschappij was niet te bereiken na 2 uur. Ook de reisorganisatie kon ik niet bereiken ivm zaterdag. Mijn moeder kwam met het goede idee Raisa te bellen. Aangezien ze op Schiphol werkt zou zij het misschien beter weten. Ze vertelde ons dat we naar Schiphol toe moesten, en dat dat de enige optie was om de vlucht om te boeken. Dus om 6 uur zaten we al racend in de auto richting Schiphol, terwijl om 7 uur het huis vol zou stromen met vrienden om mijn afscheidsfeestje te vieren. Gelukkig heb ik een super vriendin die al mijn vrienden heeft opgevangen, zodat wij de reis naar Afrika nog konden redden.

in de auto op naar Schiphol heeft me 10 jaar van mijn (ons) leven gekost. Dit in verband met de gedachte dat de reis nog wel eens niet door zou kunnen gaan. Gelukkig bleef mijn moeder aardig koel tegenover mijn emotionele stress en barstende koppijn. Ook heb ik gedacht dat mijn mooie afscheidsfeestje op Qclusive Wildstyles met m’n vrienden misschien niet door kon gaan, mochten de tijden van de vlucht veranderen. Gelukkig viel alles uiteindelijk wel mee. We zijn bij de balie van Britsch Airway goed geholpen. Ik had geluk dat ik meteen gekomen was, want morgen zou het chaos worden door meerdere gecancelde vluchten vanwege het sneeuwweer. Het nadeel was dat ik nu naar Zwitserland moest vliegen om 3 uur s’ middags, in plaats van 7 uur in de avond naar Londen. Want nu zit ik dus 6 uur te wachten op de vlucht naar Johannesburg (22:45) op airport Zurich waar ik inmiddels bijna elke gang, winkel, gate en toilet van gezien heb. Ik verveel me.

Het is me toch best zwaar gevallen, het afscheid nemen van iedereen die je dierbaar is, en heb ook zeker wat traantjes gelaten. En stiekem voelt het alsof ik het elk moment weer kan krijgen. Super lief dat Liza, Linsey en Maarten mee naar Schiphol wouden om me uit te zwaaien. En natuurlijk opa, oma, en moeders. Dat maakte het niet makkelijk. Het is niet niks om de hele dag alleen te wachten en reizen, en al helemaal niet voor mij, aangezien ik het vreselijk vind alleen te zijn. Heb nu wel tijd om alle vrijwilligerswerk papieren door te lezen, plannen te maken wat ik kan doen in mijn vrije tijd, puzzeltjes maken en nadenken over van alles terwijl ik mooie liedjes beluister. Ik ben benieuwd wat me te wachten staat morgen. Ik kijk er naar uit om daar te zijn, klaar met reizen, nieuwe mensen ontmoeten, spulletjes uitpakken, en nog veel meer informatie krijgen over het werk. Nu eerst maar de klok naar voren duwen. Ik ga weer puzzelen.