a lot of impressions

21 Januari 2013

Na de 6 uur wachten overleefd te hebben, begon het al snel leuk te worden. Een mooie plek in het vliegtuig en een aardige jongen van mijn leeftijd naast me, waar ik gezellig mee kon kletsen. Bradley was in Miami geweest voor 5 maanden en ging terug naar huis in Johannesburg. Ik zeurde over mijn 6 uur wachten vanaf 4 uur in de middag, terwijl hij al vanaf 8 uur in de morgen aan het wachten was op de zelfde vlucht. Zoals je ziet, het kan dus altijd erger. De vlucht ging snel, want tussen het kletsen door viel ik vaak lekker in slaap.
Aangekomen in Johannesburg kwam ik in een hele lange rij terecht, aangezien we ons paspoort moesten laten checken. De vraag was of ik mijn aansluiting naar Phalaborwa wel zou redden. Gelukkig wist Bradley alles op het vliegveld, waar ik mijn koffer moest halen, waar ik opnieuw kon inchecken en waar de Gates waren. Gelukkig maar, want als ik zelf moest zoeken, had ik zeker mijn vlucht gemist. Ik kwam 5 minuten voor vertrek aan, dus ik had veel geluk! Ik stapte een erg klein vliegtuigje in en was meteen weer in slaap gevallen.

Het vliegveld van Phalaborwa was erg klein, maar erg mooi! 1 landingsbaan, 1 balie en 1 bagage ruimte. Alles was op een Afrikaanse manier gebouwd zodat je meteen de sfeer kon proeven. Gelukkig stonden er weinig mensen te wachten, en had ik Sarah zo gevonden. Sarah is een meisje uit Duitsland die hier al als vrijwilligster is sinds September. Ze blijft hier tot Juli, dus ze is echt een lid van de familie hier. Tijdens de rit naar de boerderij vertelde ze veel over het project, de school, de verblijfplek en over haar zelf. Erg leuk om samen met haar deze 3 maanden door te brengen.

De plek waar ik verblijf is erg leuk. Ik dacht dat ik in het vrijwilligershuis zou verblijven, maar aangezien er volgende week 11 meiden uit Australië komen kregen ik en de andere 2 meiden een plek in hun eigen huis. Ik verblijf bij 2 ontzettend lieve en leuke mensen. Ellanie en Francois en de baby LJ zijn erg aardig en zorgen goed voor ons. Ik heb een eigen kamer gekregen, en Arlette en Ilse slapen bij elkaar op een kamer. Ik het een super leuk kamertje en ik werd warm verwelkomt hier. Het eerste wat ik gedaan heb is over het erf lopen samen met Sarah. Ze liet me alles zien, aangezien de boerderij erg groot is. Ik denk dat we zo’n 3 kwartier gelopen hebben. Ze vertelde mij verhalen over wat er vaak gebeurd in dit gebied en wat voor een dieren ze heeft gezien op het erf, zoals grote slangen of nijlpaarden. Er staat me nog een hoop te wachten als ik mazzel heb!

Toen we terug waren bij het huis kwamen Arlette en Ilse net aan. Het was fijn weer een woordje Nederlands te praten. Maar dat doen we nu ook weinig, want Sarah is vaak bij ons, en dan praten ook wij Engels met elkaar. Gelukkig leer ik er van. We hebben koffers uitgepakt en zijn gaan zwemmen. Wat was dat heerlijk, voor het eerst in de zon relaxen na een lange dag reizen. Na het eten hebben we een introductie gehad van Ellanie. En ik ben vroeg gaan slapen, want we moesten vroeg op voor de school. We zouden een veel nieuwe dingen zien, ontdekken, meemaken en leren, dus een grote dag.

Na een goede nacht slaap vertrokken we kwart over 7 naar de school. En wat scheen de zon toen al scherp, dus goed insmeren! Gelukkig geniet ik daar het meest van. Op de school kregen we een rondleiding van een van de leraren van de school. We zijn iedere klas in gelopen. Elke klas was zo goed opgevoed. Ze stonden op als we binnen liepen en zeiden in het Engels ons gedag, vroegen of het goed ging met ons en dat ze blij waren om ons te ontmoeten. Dit zeiden ze allemaal tegelijkertijd. Het is iets wat ze geleerd hebben te zeggen tegen nieuwe vrijwilligers die daar komen. Vooral de binnenkomst bij de preschool was leuk. Dit zijn de jongste kinderen, en die vonden het geweldig dat we er waren.

Toen Sarah op de school arriveerde, legde ze ons uit wat we konden doen op de school. Assistance in classrooms, scrapbooking, covering of textbooks, administration, program for report chards, Tack shop, movie about Tshega etc. Er zijn een aantal klassen waaronder de preschool, grade R en grade 1 t/m 7. De leeftijden zijn van 3 tot 12. We konden kiezen wat we als eerst wouden doen. Ik en Arlette hebben in de ochtend een kalender voor de kinderen gemaakt, en rond half 11 mochten we helpen bij de preschool (de laagste klas). Een klas van 30 kinderen rond 3 en 4 jaar die allemaal tegelijk je aandacht willen. Elk kind spreekt je aan met “mem”. Zo noemen ze de leraren. Als eerst hebben we een Engels verhaaltje moeten voorlezen. We zaten met ze alle op de grond op een groot kleed. Daarna ging de ene helft tekenen en de andere groep spelen met speelgoed wat eigenlijk op en af was. Misschien is dit iets wat ik zou kunnen veranderen met het donatie geld wat ik heb ontvangen, want dit was niet om aan te zien. Ook heb ik buiten gespeeld met de bal, samen met wat kindjes. Om 12 uur tijdens de lunch van de kinderen, zag ik Arlette met een lerares matrassen binnen brengen en werden neergelegd in het midden van de ruimte. Ze waren zo vies.. Ik begreep eerst niet wat ze er mee gingen doen, maar toen de eerste was neergelegd plofte er een kind op en viel acuut in slaap. Na het opbergen van de schooltasjes en uittrekken van de schoenen gingen alle kinderen liggen en moesten gaan slapen voor een uur ongeveer. Dit had ik nog nooit gezien of gehoord op een school. Het verbaasde me ook erg, maar nadat ze sliepen was het toch erg lief om te zien. Ze waren ook allemaal meteen vertrokken.

Zelf hadden we ook pauzes en hadden tijd voor wat te eten, en vertelde elkaar wat we meegemaakt hadden. Daarna zijn we weer de preschool ingegaan en hebben we nog getekend en gedanst met de kinderen. Toen we de klas in liepen waren de kinderen net wakker. Toen de school afgelopen was, gingen we naar de feeding & homework club. Hier komen kinderen die het thuis erg arm hebben. Ze krijgen drinken en iets te eten. Hier kunnen we helpen met het eten uitdelen, huiswerk maken, of spelen met de kinderen. Sarah vertelde ons dat de kinderen daar heel anders zijn als de kinderen op school. Deze kinderen zijn verlegen en kijken anders naar je. Op school zijn ze gewend dat er blanke mensen komen helpen, maar op deze plek kunnen ze het niet helemaal begrijpen, aangezien de blanke en donkere mensen in Zuid-Afrika niet altijd samen kunnen was het af en toe moeilijk om iets te doen met de kinderen. het kwam erg moeilijk opgang. Het was een groep van 20 kinderen van verschillende leeftijden, en we hebben wat spelletjes gedaan.

Na deze lange dag vol informatie, lig ik nu op bed en heb ook erg moeite om dit reisverslag in correct Nederlands te schrijven. Ik denk bijna Engels en schrijf soms in het Engels door, en kan de Nederlandse woorden niet vinden. Ik heb net weer lekker in het zwembad gelegen voor ontspanning, en heerlijk gegeten. Ik ga nu even een gigantische krekel uit de badkamer halen, want Arlette kwam bijna gillend me kamer binnen net!